Dag 12: vrijdag 12 juni 2015 Rakovika-Opatija

Pozdrav svima, imamo miran dan danas!
Hallo allemaal, we hebben een rustig dagje vandaag!

We zijn op tijd wakker en weer uitgerust van de inspanningen van gisteren. De benen voelen wat zwaar, maar dat zal we snel over zijn als we eenmaal weer aan het bewegen zijn. We hebben vandaag een reisdag, want we gaan naar Opatija. De afstand is ongeveer 180 kilometer en dat is deze vakantie tot nu toe het verst wat we moeten rijden tijdens een verplaatsing. Na het ontbijt, ik heb deze keer lekkere croissants gehaald bij de supermarkt hier vlakbij, pakken we de auto in, nemen afscheid van Monica en gaan daarna op pad. Judith maakt de laatste foto’s van het appartement en het is 10:30 uur als we wegrijden. De zon schijnt volop en het is 25 graden, volgens de temperatuurmeter in de auto.

We hebben er voor gekozen om een deel via de binnenwegen en een deel via de tolwegen te rijden. Zodoende zien we nog wat van het landschap, maar kunnen we ook een deel lekker doorrijden. Het stuk binnendoor is prachtig, we rijden over zeer stillen wegen door een enorme groene omgeving, met veel bomen. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoeveel groen er in Kroatië is, dat had ik echt niet verwacht. De wegen hier in Kroatië zijn overigens prima, zowel de lokale wegen als de snelwegen. Uiteraard heb je af en toe, meestal vlak voordat je bij het logeeradres aankomt, ook stukken die minder goed aangelegd zijn. Maar we zijn wel wat gewend.

Deze dag is het de bedoeling dat we niet al te veel ondernemen en een beetje bijkomen van de zware dag van gisteren. We zullen ook wel niet veel foto’s maken en waarschijnlijk al helemaal geen filmpjes. Onderweg stoppen we om lekker koffie te drinken bij een wegrestaurant. Prima koffie, met een heerlijk taartje er bij. Wat wil je nog meer! De reis gaat verder en rond 13:30 rijden we Opatija binnen. In de beschrijving hebben we gelezen dat we sleutel ergens anders moeten afhalen. Het opgegeven adres heeft geen huisnummer. We zijn benieuwd of we het kunnen vinden. We kunnen het niet vinden, vragen aan iemand de weg, maar die spreekt geen woord Engels. En mijn Kroatisch is nou ook niet meer je van het.

Omdat we het niet kunnen vinden, rijden we maar naar het adres van het appartement. Wie weet is daar iemand. Ook voor dit adres moeten we de hulp inroepen van een jongedame, die gelukkig een beetje Engels spreekt. Ze legt uit waar we moeten zijn en we vinden het nog ook. Helaas alles zit op slot en er is niemand. We worden overigens niet echt vrolijk van hoe de ingang er uit ziet, het lijkt eigenlijk nergens op. Als dat maar goed komt!

We rijden terug naar het adres waar de sleutel afgehaald moet worden en bellen met het opgegeven telefoonnummer. Helaas, er wordt niet opgenomen. We raadplegen een vrouw van de kapsalon aan de overkant en zij gaat ook bellen met het telefoonnummer. In  het hotel naast de kapsalon proberen we via internet één en ander te controleren. We raken inmiddels behoorlijk geïrriteerd van deze gang van zaken. Totdat de vrouw van de kapsalon het hotel binnenkomt en ons roept. Ze is teruggebeld door de vrouw van het appartement en weet waar we naar toe moeten. Rij maar naar boven, behoorlijk stijl en smal, daar staat ze op jullie te wachten. Als we boven komen staat er niemand, maar na wat speurwerk komen we de jongedame van het appartement tegen. Ze heeft ons vanochtend nog gemaild, maar dat hebben we niet meer op tijd gezien.

Daar is jullie eigen parkeerplaats en met die trap kunnen we naar het appartement. Ze gaat ons voor en begint gelijk te vertellen, dat is een klein tuintje waar je kunt zitten, daar is de plaats waar de hottub staat die je kunt gebruiken, dat is de plaats waar de buitenkeuken met barbecue enz. staat en hier hebben we de tuin van het appartement. De ligstoelen staan al klaar en we zijn tot nu toe zeer verrast. Ze gaat ons voor en komt eerst in de woonkamer, aparte douche, vervolgens de keuken en daarna de slaapkamer, met achteraan nog een douche en een aparte toilet. Het ziet er allemaal geweldig uit. We hebben ons voor niets zorgen gemaakt. Terwijl ik de betalingen ga verrichten heeft Judith al een filmpje gemaakt (dus toch in ieder geval 1 filmpje) van dit geweldige appartement.

We pakken uit en gaan lekker in de tuin zitten. Daar zet ik het verslag en de foto’s van gisteren op ons reisblog en ga beginnen met het uploaden van de filmpjes van gisteren. Het zijn er best veel, maar we willen de thuisblijvers deze mooie plaatjes en films niet onthouden. Als je gelegenheid hebt, moet je echt eens kijken hoe mooi het daar is. Oh ja, voor degene die naar de filmpjes kijken zullen we gemerkt hebben dat er alleen maar nummers van One Direction als muziek op staan. Dat komt doordat morgen Alloyisha naar het concert van 1D gaat. Eigenlijk zou ik samen met haar (en haar vriendin Jennifer) er naar toe gaan, maar onverwacht gingen we in deze periode op vakantie. Nu gaat Sylvana met haar mee. Veel plezier morgen schatje, we zullen aan je denken. Dat je maar een geweldig concert mag beleven in Brussel!

Aan het einde van de middag gaan we een stukje wandelen naar de boulevard en moeten de behoorlijk steile weg af. Dat betekent straks ook weer dat we moeten klimmen. Nou ja, we zijn wel wat gewend. Bij plaatselijke kleine supermarkt halen we wat boodschapjes en in een mooi restaurant, gelegen aan het water, eten we lekker biefstuk met patat en groenten. Het is een hele tippel naar boven, maar het kan niet anders, er is geen andere mogelijkheid.

De avond verloopt zeer relaxed. We kijken wat televisie, whatsappen wat, e-mailen en bellen met de moeders. Helaas een zeer slechte verbinding, dus morgen nog maar een keer proberen. Het is al met al een zeer rustig dagje geworden en dat is ook weleens lekker.

Lijepo spavaj.
Slaap lekker.