Dag 7: zondag 7 juni 2015 Zadar

Dobro jutro, jutros.
Goedemorgen deze morgen.

Voor ons doen hebben we redelijk uitgelapen! Om 08:30 uur lopen we de badkamer in om een douche te nemen. Deze keer is de douche erg krap, eigenlijk kun je er letterlijk ‘je kont niet in keren’. Het kan natuurlijk ook goed zijn dat dit door de grote hamburgers en mixed grills komt! De waterstraal is in ieder geval goed, dus dat is weer mee genomen. Verder ziet de douche er mooi en modern uit en is van alle gemakken voorzien. Het ontbijt is zoals gewoonlijk weer zeer liefdevol door Judith gemaakt, wat zou ik eten als zij er niet bij zou zijn?

We hebben eigenlijk geen haast vandaag, want we kunnen tot de zonsondergang in Zadar blijven. Om 11:00 uur vertrekken we, met de fototoestellen en filmcamera in de rugzak. Vandaag gaan we een bezoek brengen aan het stadscentrum van Zadar om daar de vele bezienswaardigheden te gaan bekijken. Het is maar een kilometer of 3 à 4 rijden, maar we gaan toch met de auto. Ik vrees dat we vandaag, met nu al weer zo’n 30 graden op de temperatuurmeter, de hele dag moeten wandelen, dus dan is dan is het wel lekker als we niet nog eens 6 tot 8 kilometer extra moeten lopen.

Nadat we de auto hebben geparkeerd, omdat we niet willen dat we de parkeermeter bij moeten gaan vullen zetten we hem in de parkeergarage, drinken we eerst een kopje koffie. Het is lekker op het terrasje, vlak voor de haven en ingang van het centrum. De koffie smaakt uitstekend, de beste tot nu toe, dus nemen we gelijk maar een 2e ‘bakkie’. Zittend onder een grote parasol, bereiden we ons voor op de tippel die komen gaat. Nog even wat geld pinnen bij de Erste Bank en dan is het zover, we gaan op pad.

We lopen langs de haven waar de vele bootjes aan de kant vastliggen en gaan over de brug naar het centrum. De bezienswaardigheden van Zadar zijn makkelijk te vinden, aangezien het historische centrum gelegen is in een compact voetgangersgebied dat perfect te voet te verkennen is, terwijl een wandeling rond de muren van Zadar een levendig gevoel geeft van de geschiedenis van Zadar.

Het eerste wat we doen is een wandeling rondom de stadsmuren. Een tour van ruim 1 uur waarbij we de verdedigingsmuren die de stad beschermen aan 3 zijdes. Ze werden gebouwd door de Venetianen in de 16e eeuw als een verdediging tegen de Turken, daarna werden de muren versterkt aan het einde van de 19de en het begin van de 20e eeuw. Het oudste deel van de muur is aan de oostelijke zijde gelegen waar een loopbrug de oude stad verbindt met de nieuwere delen. Tegenover de loopbrug zijn 4 middeleeuwse poorten gelegen gebouwd door de bekende architect Michele Sanmicheli. Bij de 16e eeuwse Havenpoort bevindt zich een reliëf van de heilige Chryshogonus op een paard en de leeuw van San Marco, het symbool van Venetië. In de haven liggen weer een aantal bijzonder grote jachten. Het is haast onbegrijpelijk dat dit privéjachten zijn, niets is minder waar als we een aantal van die grote jachten weg zien varen. Ook liggen er een aantal kleine cruiseschepen, waar je meerdaagse tochten mee kan maken. Daar wordt volgens mij ook behoorlijk gebruik van gemaakt.

Verder wandelend langs de kade, komen we bij de prachtig versierde Stadspoort met een andere Venetiaanse leeuw en diverse wapenschilden. De westelijke kade langs de Obala Kresimira IV, met bomen omzoomde boulevard heeft prachtige picknickplaatsen. Het was hier dat Alfred Hitchcock ooit heeft opgemerkt dat Zadar's zonsondergangen behoorden tot de mooiste in de wereld. In de hoek van Zadar Riva (bij de boulevard) op slechts een steenworp afstand van de Ancona-Zadar veerboot is een opmerkelijk stuk van de stedelijke architectuur geplaatst. Of is het een muziekinstrument? Zadars Zee Orgel (Morske Orgulje) is beide. Deze ongewone stenen orgel loopt trapsgewijs de zee in en wordt aangedreven door de wind en de zee. De zeelucht duwt door de fluitjes, een reeks van melancholische akkoorden worden gespeeld en het geluid komt op door de geperforeerde stenen trap. Men moet het horen om het te geloven! Het zee orgel is ontworpen door architect Nikola Basic en geopend in april 2005, de Zee Orgel vangt de beweging van de golven en verandert deze in muziek. Het is een vreemd, treurig geluid dat een of andere manier roept zee, wind en lucht.

De "muziek" is gemaakt door 35 polyethyleen buizen van verschillende lengtes en maten ingebed met labiums of fluitjes die zeven akkoorden van vijf tonen spelen als de zee de lucht er doorheen duwt. De buizen zijn ingebouwd in geperforeerde stenen trap die zich uitstrekt 70 meter langs de kust. Er zijn zeven stappen, elk met zijn eigen slang. Het project won de Europese prijs voor de Stedelijke Openbare Ruimte in 2006 en is een geliefd monument in Zadar. Zelfs zonder de muziek, is de witte marmeren trap schuin in de zee buitengewoon mooi en is een perfect uitkijkpunt om van de prachtige zonsondergangen van Zadar te genieten. Als alles volgens plan verloopt zullen we vanavond deze spectaculaire zonsondergang met eigen ogen gaan zien.

Vlakbij het Zee Orgel ligt een prachtig monument dat werkt op zonnen-energie. Het heet ‘Groeten aan de zon’. Het is een cirkel met een doorsnede van 22 meter en bestaat uit 300 glazen tegels op hetzelfde niveau als de natuurstenen tegels van de boulevard. Onder de glazen tegels liggen zonnemodulen die zonlicht omzetten in verlichting voor als het donker is. Met behulp van speciaal geprogrammeerde scenario’s maakt het een prachtig lichtspel in vele kleuren, in het ritme van de golven en op het geluid van het Zee Orgel. Je kunt het als het ware vergelijken met een discovloer, maar dan veel indrukwekkender.

Na ruim 5 kwartier zijn we bijna helemaal rond en komen we bij de haven aan. Een prachtig gezicht met de vele kleine bootjes, met een restaurantje in het kraakheldere water. De bodem is bedekt met allemaal plantjes, het lijken wel een soort paddenstoelen, en de vissen zie je in grote getallen zwemmen. Even later staan we voor de stadspoort en gaat de tocht door de binnenstad beginnen. Er zijn heel veel dingen om te bekijken en je moet eigenlijk een soort systeem verzinnen, zodat je niet steeds bij hetzelfde uitkomt, maar ook weer niet een onderdeel vergeet.

Met de kaart in de hand beginnen we. Het eerste waar we langs komen is de Sint Michaels Church, niet veel bijzonders, maar je moet het toch even gezien hebben. We lopen door en komen bij de kerk van Sv.Donat. Deze ronde pre-Romaanse kerk dateert uit de 9e eeuw en is uitgegroeid tot een symbool van Zadar. De kerk is een van de mooiste voorbeelden van Byzantijnse bouwkunst in Dalmatie. Het is in het begin van de 9e eeuw gebouwd op het plaveisel van het Romeinse forum. De kerk is grotendeels leeg van binnen, maar door de uitstekende akoestiek worden er regelmatig concerten gegeven.

Vervolgens gaan we naar Forum Romanum. Recht tegenover de kerk van Sv. Donat staan de overblijfselen van het Romeinse forum uit de 1e eeuw voor Christus. De zuil aan de noord-westkant genaamd de "eerste pijler van de Schande" is makkelijk op te merken. Het was een schandpaal waar mensen werden vastgeketend en vernederd in de Middeleeuwen. Het is hier al behoorlijk druk, kennelijk is dit één van de hoogtepunten van Zadar! Het is vandaag zondag en helaas blijkt dat de kerken en gebouwen gesloten zijn voor toeristen. Slechts een enkel gebouw is geopend en kun, tegen betaling van een paar euro, aan de binnenkant bekijken. Op zich is dat nog niet zo heel erg, maar wel is het in die oude gebouwen altijd lekker koel en kun je daar weer even bijkomen van de warmte. Het is inmiddels alweer ruim boven de 32 graden en dat is best warm.

Het museum van kerkelijke kunst is gelegen in het benedictijner klooster tegenover Sv. Donat, is dit museum gewijd aan alle vormen van religieuze kunst waaronder relikwieën, schilderijen, beeldhouwkunst en borduurwerk. De collectie is werkelijk indrukwekkend.

We gaan naar de Sint Anastasia's Kathedraal (Katedrala Sv. Stosije). Het is de grootste kathedraal in Dalmatië, voornamelijk bebouwd in de 12e eeuw op de plaats van een vroeg-christelijke kerk. De gevel is versierd met rijen van blinde arcades waarin de drie-gangen-structuur stress. Het grote roosvenster is romaans en het kleinere bovenste venster is het in de gotische stijl gebouwd. De relikwieën van Sint Anastasia liggen in een marmeren sarcofaag op het altaar in de linker apsis.

Van al dat lopen krijg je trek in een ijsje en na meer dan 2 uur gelopen te hebben is even ergens in de schaduw lekker zitten ook een verademing. We besluiten om de daad bij het woord te voegen en gaan bij een ijssalon een heerlijk ijs coupe eten. Lekker hoor en de benen komen ook heerlijk tot rust. Jammer dat het maar zo kort duurt, maar we moeten verder. Er valt nog veel te zien.

Het hart van de middeleeuwse stad is het plein van de vrede. Een plaats van politieke debatten en het zakendistrict. Tegenwoordig is het plein nog steeds het middelpunt van het openbare leven. Het stadhuis uit 1938 is gelegen aan dit plein, evenals de stadsloggia van Michele Sanmichele uit 1565. Het etnografisch museum is gevestigd In het 16e eeuwse gebouw van de stadswacht, met een klokkentoren uit 1798.

We lopen naar de Kerk van Sint Simeon (Crkva Sv. Sime) waar we zo’n beetje aan het einde van deze wandeltocht zijn gekomen. De kerk werd genoemd voor de eerste keer in 1190, maar het grootste gedeelte dateert uit de 16e en 17e eeuw. De gevel werd voltooid in 1632 en de klokkentoren dateert uit 1707. Binnen bevindt zich de sarcofaag van de heilige Simeon, een meesterwerk van middeleeuwse vakmanschap. Het graf werd in 1377 gebouwd door een lokale goudsmid en zijn assistenten. De kist is gemaakt van cederhout en verguld van binnen en buiten met puur zilver. De scènes tonen de legendes en wonderen van de heilige.

Uiteraard hebben we tijdens de wandeltocht door talloze kleine straatjes, met leuke winkeltjes (die bijna allemaal pas later in de middag open gaan) en vele restaurantjes en barretjes. Ongetwijfeld ben ik een aantal gebouwen die we hebben bezocht vergeten, maar dat geeft niet. Het verslag wordt anders wel heel erg lang en dat schrikt de lezers misschien af. Als we samen rond 16:00 uur bij het eindpunt op de rand van een afrastering zitten vragen we ons af wat het beste is om te doen. We kunnen hier natuurlijk blijven wachten tot de zonsondergang, iets wat we beslist niet willen missen, maar dat duurt nog een aantal uren. De ondergang van de zon staat volgens Google, vandaag gepland op 20:39 uur en dat is dus nog ruim 4 ½ uur. We kunnen ook eerst nog even naar het appartement en dan later op de avond terugkomen. We doen dit.

Na een flinke tippel zijn we weer bij de auto en rijden binnendoor richting het appartement. We komen langs het restaurant waar we gisteren zo heerlijk gegeten hebben en bedenken ons dat we vlakbij de zee zitten. Zullen we eerst nog even wat zwemmen, of liever gezegd afkoelen in de zee? Voordat we het weten staan we bij de auto onze zwemkleding aan te doen en lopen we naar een kleine baai. De stranden zijn hier van kleine steentjes, dus je moet wel oppassen waar je loopt. Het water is kraakhelder, maar wel nog heel erg koud. Dat komt natuurlijk dat het nog vroeg in het seizoen is. Het is een heerlijke verkoeling en we hebben dit in jaren niet meer gedaan.

Nadat we in de douche zijn geweest maken we ons klaar voor de avond. We rijden naar het centrum en parkeren de auto vlak bij de brug. Nu moeten we nog lopen naar de plaats waar het Zee Orgel is, wat daar is de plek waar je de zonsondergang het beste kan zien. Het is weer een behoorlijk stuk lopen, maar we zijn er toch wel vrij snel. Het is er al behoorlijk druk, maar kunnen toch een plekje vooraan bemachtigen. Nu maar wachten, het is 20:18 uur. Zou het op de, volgens Google, geplande tijd gebeuren? Er varen verschillende bootjes langs, die vanaf het water naar de zonsondergang willen kijken.

Exact op de geplande tijd daalt de zon in de zee. Het is een prachtig gezicht en we kunnen ons voorstellen dat Alfred Hitchkock het de mooiste van de wereld vond. Wij hebben meerdere keren een zonsondergang gezien, o.a. in Indonesië en Noord Amerika, maar vinden het lastig om te bepalen welke nou het mooiste was. Laten we voor deze keer die Alfred maar gelijk geven. Er worden natuurlijk tientallen foto’s en filmpjes gemaakt. Dat wordt weer een latertje vandaag, als het tenminste gaat lukken om het vanavond nog allemaal uit te zoeken. We moeten ook nog eten, dus het kan zomaar zijn dat het verslag en de foto’s van vandaag een dagje op zich laten wachten. Achteraf gezien is dat ook zo. We wachten niet totdat ‘De groeten van de zon’ aangaat, want dat duurt nog even en dan wordt het wel heel erg laat voordat we kunnen eten.

Op de terugweg lopen we langs een leuk restaurantje en gaan daar eten. We hebben biefstuk, met patat en mixed salade. Het smaakt uitstekend. De plek van het restaurant is een beetje afgelegen, maar het ziet er heel erg leuk uit. Als we volgevreten van de stoel af rollen, moeten we nog een heel eind terug lopen naar de auto. Puf, puf, puf, daar hebben nou eigenlijk geen zin in. Het zit er niet anders op dan dat het moet, dus zetten we stevig de pas er in, zodat we snel bij de auto zijn.

Om 23:00 uur zijn we afgemat weer in het appartement terug. Daar Whatsappen, e-mailen en drinken we nog wat en voordat we het weten is het tijd om naar bed te gaan. Zoals al verwacht heb ik geen letter aan het verslag gewerkt, alleen maar de foto’s en filmpjes snel even op de computer gezet. In de gauwigheid heb ik toch nog 1 filmpje klaar kunnen maken om op ons blog te zetten. Het uploaden gebeurt vannacht.

Moe maar zeer voldaan van deze geweldige mooie dag ploffen we op bed. Morgen gaan we alweer verder en reizen we naar Starigrad Packlenica. Het is weer een reisdag (zeer korte afstand, hoor) dus kunnen we weer een beetje bijkomen van alle inspanningen van vandaag.

Pozdravi.
De groeten.